فرخ لقا عکافی بروجنی؛ معصومه بهبودی؛ فریده دوکانه ای فرد
چکیده
پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی- رفتاری بر ویژگیهای شخصیتی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شد. این مطالعه یک پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. 45 مادر دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور ...
بیشتر
پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی- رفتاری بر ویژگیهای شخصیتی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شد. این مطالعه یک پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. 45 مادر دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور مساوی و تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه‌های آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه‌ای به تفکیک تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی- رفتاری قرار گرفتند، درحالی‌که اعضای گروه کنترل در این برنامهها شرکت نکردند. آزمودنیها با استفاده از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت (1987) مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری و چندمتغیری تحلیل شدند. یافتههای پژوهش حاکی از آن بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ویژگی برونگرایی و درمان شناختی- رفتاری بر ویژگی مسئولیتپذیری این گروه از افراد مؤثر بوده است (01/0P<). همچنین، بررسی تفاوت میان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی- رفتاری نشان داد میان تأثیرگذاری این دو روش درمانی بر ویژگیهای شخصیتی برونگرائی و مسئولیتپذیری تفاوت معناداری وجود داشت (05/0P<). از یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که برنامههای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی- رفتاری میتوانند نقش مهمی در تعدیل ویژگیهای شخصیتی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ایفا کنند.
